پاورپوینت الگوریتم های مسیریابی و پروتکل های مسیریابی

***2

مقدمه :

برای برقراری ارتباط بین یک مبدائ و مقصد ،به مکانیزمی نیاز است تا اهداف اساسی هر

پروتکل مسیریابی محقق گردد .این اهداف عبارتند از :

1: بیشینه ساختن کارایی شبکه

2: کمینه کردن هزینه شبکه با توجه به ظرفیت آن

    سیکل مسیریابی به شرح زیر میباشد :

   تولید مسیر : مسیرها را مطابق با اطلاعات جمع آوری و توزیع شده از وضعیت شبکه تولید    

    میکند .

    انتخاب مسیر : مسیرهای مناسب را بر اساس اطلاعات وضعیت شبکه انتخاب می کند.

    ارسال داده به جلو : ترافیک کاربر را در امتداد مسیر انتخاب شده به جلو ارسال می کند.

    نگهداری مسیر : که مسئول نگهداری مسیر انتخاب شده می باشد.

***3

مسیریابی :

تعریف مسیر یابی :

مکانیزمی است که به وسیله آن ترافیک کاربر به صورت مستقیم یا با واسطه از مبدا به مقصد

هدایت شود و مسیریابها تجهیزاتی هستند که این عمل را انجام میدهند .

 پارامترهای مسیر یابی :

تعداد گام ، تاخیر ، توان عملیاتی ، نرخ ریزش ، استحکام و هزینه و ...

***4

گاهی تمایز قائل شدن بین فرآیند مسیریابی که به تصمیم گیری در خصوص مسیرهای بهینه

اطلاق میشود و فرایند هدایت (forwarding) آنچه با ورود بسته اتفاق میفتد مفید است .

میتوان بدینگونه اندیشید که هر مسیریاب دارای دو پروسه در درون خود است :

یکی از آنها بسته ها را به محض ورود پردازش کرده و از طریق جدول مسیریابی یک خط خروجی

مناسب برای آنها انتخاب مینماید این پروسه همان forwarding   است .

پروسه دیگر ، موظف به پرکردن و بهنگام سازی محتویات جدول مسیریابی است .این همان

جاییست که الگوریتمهای مسیریابی(Routing algorithm) به میدان میایند .

***5

الگوریتمهای مسیریابی :

وظیفه اصلی لایه شبکه ،مسیریابی و هدایت بسته های داده از ماشین مبدا به ماشین مقصد است . در اکثر زیر شبکه ها ، بسته ها برای طی مسیر خود باید چندین گام (Hop) راه بپیمایند.الگوریتمی که این مسیرها را انتخاب میکند و همچنین ساختمان داده مورد استفاده ،یکی از زمینه های مهم در طراحی لایه شبکه محسوب میشود .

الگوریتم های مسیریابی آن بخش از نرم افزار شبکه هستند که مسئولیت دارند در خصوص خط خروجی یک بسته ورودی که باید بر روی آن ارسال شود تصمیم گیری کنند. اگر در داخل یک زیر شبکه از روش دیتاگرام استفاده شده باشد این تصمیم گیری باید به ازای هر بسته دریافتی از نو تکرار شود . چرا که در هر لحظه ممکن است بهترین مسیر تغییر کند .اگر زیر شبکه از روش مدار مجازی استفاده کند ،تصمیم گیری در خصوص مسیرها فقط یکبار آنهم در هنگام تنظیم و ایجاد هر مدار مجازی جدید  صورت میگیرد .