***3
افزایش قدرت عضلانی در کودکان در چند دهه اخیر موضوع بحث انگیز بوده است . با این حال مدارک علمی برای جداکردن واقعیات از تصورات کم می باشد . ورزش جوانان عامه پسند تر و از طرف دیگر رقابتی تر هستند . بسیاری از ورزشکاران جوان و خانواده هایشان به دنبال راه هایی هستند که به ورزش شکل رقابتی دهند . آن ها توسط برداشت های اشتباه بمباران می شوند و حتی گاهی اطلاعات متضادی در مورد ایمنی و کارآمدی تمرینات قدرتی به آن ها داده می شود . والدین مکررا" سوال می کنند که آیا عضلات کودک آن ها بزرگ خواهد شد ، آیا عملکرد ورزشی آن ها بهبود پیدا خواهد کرد ، آیا تمرین ایمنی دارد و آیا آسیب صفحه رشدیاتوقف رشد اثرات جانبی احتمالی می باشند . پزشکانی که اطلاعات کافی داشته باشند می توانند به رفع ابهام برخی از اشتباهات و مجادلات کمک کنند
***4
تفاوت قایل شدن بین تمرین (تمرین قدرتی با وزنه یا تمرین مقاومتی ) و ورزش های رقابتی وزنه برداری ، پاورلیفتینگ و بدنسازی امری ضروری است .
تمرین قدرتی از روشهای مقاومتی برای افزایش توانایی خود جهت مقابله در برابر نیرو استفاده می کند. وزنه های آزاد ، وزن بدن خود شخص ، ماشین ها یا سایر وسایل (مثل باندهای الاستیک ، مدیسن بال) برای ایجاد مقاومت به کار می روند .
وزنه برداری و پاورلیفتینگ ورزش های رقابتی هستند که توانایی بلند کردن حداکثر وزنه در آنها به رقابت گذاشته می شود . ورزش وزنه برداری شامل دو مرحله رقابتی است : یک ضرب و دوضرب .پاورلیفتینگ شامل سه مرحله بلند کردن وزنه است : اسکات ، پرس سینه و لیفت مرده .
ورزشکاران جهت این ورزش ها تمرینات بسیار سنگینی انجام می دهند . بدنسازی یک ورزش مبتنی بر زیبایی است که با بلند کردن رقابتی وزنه ارتباطی ندارد اما به تمرین با وزنه وابسته است .
مقالات گوناگون صدمات حاد زیادی را در ورزش های وزنه برداری و پاورلیفتینگ گزارش کرده اند . اما در مورد برنامه های تمرین قدرتی که با نظارت افراد با صلاحیت انجام می شود چنین گزارشی داده نشده است .
***5
افزایش قدرت
امروزه روش های قابل اعتمادتر تست قدرت و درک بهتر از فیزیولوژی و قدرت عصبی – عضلانی شناخته شده اند . کودکان 6 ساله می توانند قدرت خود را با انجام برنامه های تمرین مقاومتی مخصوص سن خودشان بهبود بخشند . دو دهه قبل ، افزایش اولیه قدرت در نمونه های بزرگسال بیشتر به فاکتورها عصبی نسبت داده می شد تا هایپرتروفی ناشی از تمرین قدرتی ، محققان نتیجه گیری کردند که قدرت کسب شده در کودکانی که تمرین مقاومتی انجام می دهند ، ناشی از سازگاری های گوناگون عصبی است ، اندازه عضله در کودکان زیر سن بلوغ عملا" افزایش نمی یابد .
***6
در مطالعه که توسط Belanger و Mac Comas ارایه شد . twitch interpoloution را برای ارزیابی سهم تغییر در فعالیت واحدهای حرکتی در اثر افزایش قدرت ناشی از تمرین در پسران زیر سن بلوغ بکار بردند . پس از 10 هفته تمرین ، فعالیت واحدهای حرکتی خم کننده آرنج ها و بازکننده های زانو بترتیب 9% و 12 % افزایش یافت . این مطالعه و بسیاری از نتایج منشره شده دیگر مدارک کافی ارائه دادند . مبنی بر اینکه تمرینات مقاومتی ، زمانیکه تحت نظارت مناسب انجام شوند ، می توانند منجر به افزایش قابل توجه قدرت (اما نه سایز عضله ) در قبل از سن بلوغ شوند به نظر می رسد که افزایش فعالیت عصبی ، سازش طبیعی عضله و بهبود هماهنگی حرکتی (آموزش ) همگی نقش مهمی را در توسعه قدرت در کودکی داشته باشند . Faigenbaum و همکاران خاطر نشان کردند که جهت کسب قدرت در کودکان قبل از سن بلوغ حداقل باید دو جلسه در هفته تمرین شود .
***7
در سال 2001 ، AAP در سیاستگزاری های خودش تجدید نظر کرد تا نتایج آخرین تحقیقات در مورد تاثیر تمرین قدرتی در کودکان و جوانان را منعکس کند . حال چنین عنوان می شود که مطالعات نشان دادند که تمرین قدرتی ، زمانیکه بطور مناسب و با در نظر گرفتن تکرار ، شیوه (نوع بلند کردن) ، شدت و زمان برنامه تنظیم شده باشد ، می تواند موجب افزایش قدرت در نوجوانان و جوانان شود .
لذا والدین باید مطمئن باشند که زمانیکه کودکان آنها در یک برنامه تمرین قدرتی شرکت می کنند از افزایش قدرت در اثر تلاش خود سود خواهند برد . والدین افزایش اندازه ای را در عضلات فرزندانشان نخواهند دید . با این حال این بچه ها حتی پس از اینکه به سن بلوغ رسیدند از لحاظ جسمی قویتر هستند .
***8
صدمات ناشی از وزنه برداری
علی رغم اعتقاد به اینکه تمرین قدرتی در کودکات خطرناک یا بی تاثیر است ، ایمنی تاثیر تمرین قدرتی در جوانان در حال حاضر به خوبی شناخته شده است .
از سال 1991 تا 1996 بطور تخمینی 20940 تا 26120 آسیب ناشی از وزنه برداری توسط کودکان (سنین 0 تا 21 سال ) گزارش شد که به درمان اورژانسی نیاز داشتند .
شدت این صدمات از استرین و اسپرین تا شکستگی ها متفاوت بود . استرین عضلانی تقریبا" 70% گزارش ها را شامل می شد . این اطلاعات جمع آوری شده بین برنامه هایی که تحت نظارت مناسب بودند و فعالیت هایی که بدون نظارت در خانه انجام می شدند ، تفاوتی قائل نشدند . آسیب دیدگی در تمرینات بدون نظارت گاهی می تواند ناشی از اعمال وزنه زیاد و تکنیک نامناسب باشد . چندین مطالعه آینده نگر خطر آسیب ناشی از تمرین قدرتی در کودکان زیر سن بلوغ را طی برنامه های گوناگون مورد بررسی قرار دادند . خطر آسیب دیدگی زمانی که تحت نظارت مناسب بودند ، خیلی کم بود .